NEnz

Ik heb van de week per ongeluk een nieuwe tas gekocht. Ik zag, ik bewonderde en ineens liep ik met dat ding in een grote plastic tas de winkel uit. Ik kon het niet helpen; het hele gebeuren trok in een flits aan mij voorbij. En zie dan maar eens het juiste excuus te vinden om je moeder ervan te overtuigen dat je naast acht handtasjes, vier postmanbags én twee clutch-tassen écht nog een bag nodig had.
Ik was Utrecht ingedoken met vriendinnen M. en S. In eerste instantie om ons lange voornemen om samen poffertjes te gaan eten, in te willigen. Maar bij de poffertjestent aangekomen, trokken wij gedrieeën ons neus op en riepen we ongeveer op hetzelfde moment dat we toch niet zo’n zin hadden in kleine deegfiguurtjes. Daarom streken wij neer in de befaamde Indonesische toko onderin de Bijenkorf. Yum-my. Ongeveer een uur later voltrok zich het hierboven beschreven tas-incident (en een gewéldige nieuwe wintercollectie die ze hadden joh, mijn god! ik wil werkelijk álles, maar dan ook álles van Insight51 hebben! Dat past tenminste bij mijn nieuwe tas!), waarna wij het tijd vonden voor een lekkere cocktail bij Havana. De caipirinha’s waren weer delicious. Daarna ging ik maar op huis aan, want de volgende dag moest er uiteraard weer geshopt worden. En, zo bleek tijdens een shoppingspree met vriendin L. in Amsterdam, de nieuwe tas is diefstal-proof. Heb ik gelijk de reden van aanschaf gevonden.
Het was een ontzettend gezellige dag. Zo hebben we het meisje van Tisfris woest gemaakt door het feit dat we haar lekker geen fooi hebben gegeven (ze zei er niets van hoor, maar ze zag eruit alsof ze ons in de taartvitrine wilde stoppen. By the weg: we hadden alleen pas onze thee gekregen dus waar geef je dan uberhaupt fooi voor? Het feit dat ze warm water voor ons neus had neergezet? Dat is toch ook haar werk? Verder zijn we niet zo krenterig hoor, ik geef altijd braaf fooi. En best vet ook nog eens.), de verkopers bij Zipper live-entertainment bezorgd waarna we er een felpaarse lak-paraplu hadden gekocht (het stortte inmiddels met bakken naar beneden) en ohja, ook nog even langsgeweest in de Sarpatistraat waar we onze lieve ex-collega’s bij America Today opzochten. Voordat we weggingen moest vriendinnetje L. nog even een ‘Wat en Hoe in het Indonesisch’-boekje kopen, zodat we onze roots allebei wat meer eer aan zouden doen. En wat hebben we gegiebeld in de bomvolle trein om het feit dat ‘sokken’ in het Maleis ‘Kaus Kaki’ worden genoemd. Ja, wederom een geslaagde dag. En ik vrees dat ik nog lang met Maleise woorden zal worden bestookt…