Toen ik nog een klein NEnzje was, dacht ik op een onbewaakt moment eens mijn Barbapappa-videoband te gaan bekijken. En technisch als ik toen al was, drukte ik op het ‘Play’-knopje van de videorecorder. Helaas voor mij voltrok zich aan mijn ogen toen een drama dat mij vele traumatische jaren op zou leveren. Geen Barbapappa, Barbabello en Barbabientjes op het scherm, maar een scene uit horrormovie It. Je weet wel, die met die clown. Na dat incident heb ik clowns nooit meer vertrouwd. De man in clownspak in het winkelcentrum kreeg van mij zonder pardon een schop tegen z’n schenen. Pipo de Clown kon niet meer opgezet worden zonder dat ik uitbarstte in een brulpartij. En het clownsfeest op de basisschool werd door mij bruut geboycot door eigenwijs als roodkapje verkleed te gaan. Je begrijpt dat het even slikken was toen vriendjelief mij meesleepte naar het huis van zijn lieve tante en ik ontdekte dat zij clowns spaarde.
Gelukkig bestaat er wel zoiets als een verschil tussen aardige clowns en het soort dat mij en de rest van de cast in It de stuipen op het lijf jaagde. En met dat gegeven in mijn achterhoofd, ben ik gisteren David LaChapelle’s nieuwe werkje, Rize, gaan bekijken. Het is een movie over Clowning en Krumping, dansstijlen die ontwikkeld zijn in achterwijken in Los Angeles. Misschien heb je er eerder al iets over gelezen op de weblog van Rox, en ik kan alleen maar luid roepend bevestigen: deze fillem is de moeite waard om te gaan zien. Verwacht geen zoet verhaaltje, want het is tenslotte een documentaire. Maar real issie zeker. En zelfs met een grote clowns-fobie prima te bekijken…
Check David LaChapelle’s site voor de trailer of kijk op de officiële film-site.
Nieuw hier? Lees meer over '
9 Comments